POWER AMPLIFIER

Voor ons staat de P-1200, in zijn huidige vorm goed voor 2 x 530W RMS in een 8 Ohm stereo belasting en 1600W RMS in 8 Ohm bridge. Hij zit ergens middenin de Palladiumreeks, die begint met de P-400 (2 x 150W in 8 Ohm) en eindigt met de P-2000 (2 x 700W in 8 Ohm). De typeaanduidingen hebben te maken met de vermogens die de versterkers in ‘bridged mode’ als mono eindtrap maximaal konden leveren in hun oorspronkelijke configuratie. Tegenwoordig liggen de getalletjes iets hoger, terwijl de eigenlijke typenaam behouden bleef. De versterker is redelijk klassiek opgebouwd. De fabrikant vertelt ons dat de eindtrappen in klasse H werken. Dat is in feite een soort klasse AB, waarbij de voedingsspanning van de eindtrap automatisch hoger of lager geschakeld wordt in functie van hoeveel vermogen die eindtrap moet leveren. Origineel was het een slim idee om die voedingsspanning variabel te maken, omdat op die manier de warmteopwekking in de eindtrap beter onder controle te houden is, maar momenteel worden zware eindtrappen natuurlijk heel dikwijls in die klasse H gemaakt, voor zover er natuurlijk niet in de tegenwoordig overal opduikende (schakelende) klasse D gewerkt wordt. Die voedingsspanning wordt in de Palladium alleszins ook op een puur klassieke manier opgebouwd, dus met een flinke turf van een ringkerntransformator. Dat leidt uiteraard niet tot een lichtgewicht versterker. Hoewel de nieuwste uitvoering afklokt op een goede 16kg. Komende van een slordige 26kg in 2003, kunnen we de gewichtsevolutie natuurlijk alleen maar toejuichen…

Een aluminiumkleurig frontpaneel (er zijn ook zwarte Palladiums verkrijgbaar) met per kanaal de nodige LED’s voor power, signaal (2 LEDs), clip en protect, in blauw en rood: het geeft hem wel een zekere uitstraling. Ook letterlijk, want de LED’s zijn nogal fel en zelfs lichtjes verblindend wanneer je er recht in kijkt. Voor sommige gebruikers vast een ‘supercoole’ feature, voor anderen misschien net ietsje té… Op de frontplaat vinden we verder ook twee eenvoudige draairegelaars voor het kanaalvolume. De metalen kast is heel stevig opgebouwd, met een dikke frontplaat, en extra verstevigingshoeken aan de 19 inch rack oren en hechtpunten achteraan. Er zitten twee ventilatoren in die een luchtstroom trekken over de beide koelblokken, met eindtransistoren die zich links en rechts aan de zijkant over de volledige kastdiepte bevinden. De centraal geplaatste zware transformator lijkt niet speciaal mee gekoeld te worden. Het ziet er verder wel efficiënt uit, maar de ventilatoren zijn een tikkeltje aan de luide kant. Voor DJ gebruik uiteraard geen enkel probleem, maar voor toepassing in een studio mochten ze stiller zijn. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het doelpubliek: DAP mikt met deze versterkers vooral op DJ en PA toepassingen. Naast de gebruikelijke XLR, jack en speakon aansluitingen vinden we op de achterzijde ook nog extra schroefklemmen voor de luidsprekers, wat bij fixed install toepassingen handig kan zijn. De handvaten links en rechts op het front vond ik minder geslaagde modellen: voor zo’n zwaar toestel snijden ze nogal in je handen bij het dragen. Op de achterzijde vinden we nog een schakelaar waarmee we desgewenst beide kanalen in parallel op één inputsignaal kunnen schakelen en waarmee we ook in de bridged mode kunnen gaan. Een extra speakon out voor de bridge mode is er niet, daarvoor mogen we klemmetjes schroeven… Verder is er nog een groundliftschakelaar. Je merkt het: we zouden deze Palladium haast als didactisch materiaal kunnen gebruiken om te tonen hoe een klassieke versterker eruit ziet.

Ik heb deze versterker gebruikt om een DAP set (baskast en topkast) tot leven te brengen en dat lukte uiteraard gemakkelijk gezien zijn enorme vermogen. Ook zonder dat echt na te meten, hoor je wel dat pieken moeiteloos versterkt worden, zelfs als de set al vrij luid speelt. Het is wel even wennen natuurlijk, want de Palladium is een klassieke lineaire versterker en dat klinkt dus anders. Minder drukvol dan de vele actieve boxen van tegenwoordig, waar haast overal wel één of andere processor in zit. Op zich is dat geen probleem - processors zijn immers los te koop, dikwijls als actief filter bas/top. Het vermogen is in deze amp zeker wel aanwezig om zonder vervorming op die vermogenvretende correcties te kunnen reageren. Je moet trouwens niet bang zijn om de versterker eens tot in de limiet uit te sturen. DAP heeft duidelijk moeite gedaan om de huidige versie Palladiums uit te rusten met goede, maar vooral ‘zacht ingrijpende’ limiters. Zonder meer positief, want ik vind niets zo ergerlijk als een limiter die bij de geringste tussenkomst meteen hoorbaar ingrijpt. De veiligheid van je boxen is zonder twijfel verbeterd! Wat echt opviel: na geruime tijd op vrij fors vermogen van jetje te hebben gegeven, bleek de Palladium nog altijd opvallend koel te zijn. De combinatie van het klasse H principe met de gebruikte ventilatoren/koeling blijkt dus wel efficiënt. Dat geeft me een gevoel van vertrouwen, want op lange termijn vormt erg zwetende elektronica meestal toch een risico op uitval. Daar staat tegenover dat DAP ons ‘verbiedt’ om met belastingen van 2 Ohm te werken. In bridged mode betekent dat dus automatisch dat de aangesloten boxen dan niet minder dan 8 Ohm impedantie mogen hebben. We mogen dus in die bridged mode geen twee boxen van 8 Ohm in parallel aansluiten. Het feit dat de fabrikant dergelijke laagohmige belasting niet toelaat, schept dus het vermoeden dat men hiermee toch zal moeten opletten, omdat waarschijnlijk de eindtransistoren anders een hogere stroom moeten gaan voeren dan waarvoor ze gedimensioneerd werden. Dat is geen negatieve kritiek maar wel een waarschuwing: het wordt door DAP duidelijk aangegeven.

CONCLUSIE

Voor een adviesprijs van €409 (exclusief BTW) krijg je met de DAP P-1200 toch wel waar voor je geld. Er is goedkoper materiaal op de markt, maar de prijs-kwaliteitverhouding is bij de P-1200 in elk geval interessant. Het is ook een product waarmee je, door het grote reeds verkochte aantal en de klassieke opbouw, enigszins op ‘zeker’ speelt.