Smaken verschillen, maar een Les Paul is de mooiste gitaar ter wereld. Misschien een boude uitspraak, maar feit is dat ik weinig mensen ken die geen Gibson Les Paul zouden willen hebben. Gibson weet dat en als je hun 2016 catalogus ziet omvat de productlijn zeker 150 verschillende typen. Maar de Heilige Graal zijn de originele Standard modellen uit 1958-1960. Die zijn echter onbetaalbaar, als ze al te vinden zijn.

Maar hun roem en magie blijven bestaan, zozeer dat Gibson al enige tijd replica’s uitbrengt. De Dutchburst is daar natuurlijk een goed voorbeeld van. Een andere lijn zijn de Historic modellen. Deze zijn volgens de specificaties van bijvoorbeeld 1959 gebouwd, maar dan betaalbaar. Wij mochten zo’n ‘59 model eens aan de tand voelen om te kijken of Gibson de hooggespannen verwachting kan waarmaken.

1959

De volledige naam van het model dat wij hier testen is de Gibson Standard Historic 1959 Les Paul Standard VOS (Vintage Old Specification). Als we de oerdegelijke meegeleverde koffer openen straalt daar de Les Paul in een prachtige Lemon Burst VOS uitvoering waar doorheen de tekening van de gevlamde esdoorn top schijnt - het lijkt bijna wel een 3D-tekening. Deze afwerking is een van de twaalf verschillende kleuren en bursts waarin dit model verkrijgbaar is.

Pak je hem uit de koffer dan valt natuurlijk het gewicht op. Een Les Paul is nu eenmaal zwaar en deze bijna 4-kilo uitvoering doet daar niet voor onder. Ik ben het gewend en vind het absoluut geen probleem. De gitaar hangt ook prima in balans.

De body en hals zijn van speciaal geselecteerd mahonie gemaakt, met een 22-frets palissander toets, ingelegd met de typische trapezoïde positiemarkeringen. De binding rond de body en toets ontbreekt niet en is toepasselijk crèmekleurig. De hardware is vernikkeld; staartstuk, brug, elementkappen en Kluson-type stemmechanieken krijgen zo een iets ouder aanzien. Er zijn twee Custom Bucker humbuckers gemonteerd waarbij het halselement een weerstand van 8 kohm heeft en de brughumbucker iets ‘heter’ is met 8,5 kohm. De beide volume- en toonregelaars hebben een goudkleurig draaiknop, en een driestandenschakelaar completeert het geheel. De totale afwerking straalt perfectie uit. Er zit geen oneffenheid in de lak, de bindingen zitten netjes gelijmd en de keuze van het hout is superieur.

Geluid

Onversterkt voel je al een beetje wat deze gitaar kan: een aangeslagen toon wil, wil en wil. Je voelt de sterke vibratie en dat heeft natuurlijk alles te maken met de kwaliteit van het hout dat voor deze gitaar is uitgezocht - dit komt niet van een gewoon stapeltje!

Sluit je de gitaar daarna aan op een versterker dan wordt die sustain nog duidelijker. Ik heb maar weinig gitaren in mijn handen gehad met zo’n drive. Je gaat er zelfs iets anders door spelen want je weet dat de toon maar door gaat. Dit is een gitaar die prima bij Gary Moore zou passen. De twee Custom Buckers hebben genoeg karakter. Op laag volume zijn het redelijke tamme rakkers, maar zet je ze helemaal open dan komt die sustain er weer uit en heb je een superrockgitaar in handen. De toonregelaars doen hun werk: de verschillende standen zorgen voor genoeg verschillende klanken. Die 4 kilo, daar hebben we het niet meer over en die is vanwege de toon ook volledig gerechtvaardigd.

De hals is een hoofdstuk apart. Dit is een 1959-hals: ook weer een echt stuk hout, vol in de hand. Dat kan als je dunne Ibanez-type halzen gewend bent een grote schok zijn en iets waar je aan moet wennen. Ik kan me voorstellen dat mensen met kleine handen hier moeite mee hebben. Ook omdat de overgang van hals naar body, zoals bij elke Les Paul, volumineus is - het is niet makkelijk om ter hoogte van de 19e fret over de hele breedte van de toets te spelen. Het is misschien vloeken in de kerk, maar ik zou de body-halsverbinding van de Gibson Axcess gitaar wel eens op deze gitaar willen zien en voelen.

Conclusie

In alles is deze Les Paul een topmodel. De afwerking is subliem, er is oog geweest voor elk detail en de toon behoort tot de beste die ik gehoord heb. En die dikke hals, daar ben je snel aan gewend. Het vervelende is alleen dat de gitaar natuurlijk niet in grote aantallen gemaakt zal worden en er misschien maar een handvol richting de Benelux zal komen. En de adviesprijs bedraagt maar liefst € 6250,-. De prijs-kwaliteitverhouding is prima, maar dit kunnen maar weinig mensen opbrengen. En dan te bedenken dat er ook nog een True Historic-uitvoering is, met nog beter uitgezochte materialen - ik was nu al zo verdrietig toen aan het eind van de testperiode deze gitaar terug moest.