Educational Guitar Game

Rocksmith is een video game in de stijl van Guitar Hero, maar waarbij je met een echte gitaar moet spelen. Het spel herkent bijna onmiddellijk wat je speelt en geeft feedback. Speel je de noot juist en op het goede moment, dan krijg je punten. Hoe beter je speelt, hoe meer punten je verdient. Haal je een bepaalde drempelscore, dan mag je overgaan naar een hoger niveau. Begint het echt goed te lukken, dan mag je de nummers die je nu ongeveer kent uitvoeren in een concertzaaltje. Haal je ook hier een zekere score dan krijg je nog een bisnummer. Naarmate je vordert in het spel, mag je ook in grotere concertzalen spelen. Zo evolueer je van cafégitarist tot stadionartiest. Kom je op het punt waarop je een nieuwe techniek moet aanleren, dan kun je best eens een “Challenge” proberen. Hier wordt de techniek eerst aangeleerd via een videofilmpje. Eens je het ongeveer onder de knie hebt, mag je ook een oefening spelen die specifiek op die techniek gericht is.

Wie een Playstation of Xbox heeft, heeft die hoogstwaarschijnlijk ook al geïnstalleerd. Bij Rocksmith is het echter ook van belang dat je het geluid goed versterkt. Daarom wordt er aangeraden van de audio-uitgangen (RCA connectors) van de game console aan te sluiten op een goede hifi-installatie. Wie speciaal voor Rocksmith ook een game console heeft aangeschaft, zal daarnaast ook nog de stroomkabel en een HDMI of SCART kabel moeten aansluiten. Verder hoef je enkel je TV op de juiste bron te zetten en je kan starten! De handleiding is erg beknopt en gaat enkel over de aansluitingen waarover we het net hadden. Wil je over het spel zelf meer weten, dan kun je de handleiding ten allen tijde raadplegen in het hoofdmenu van Rocksmith.

Eens je een account hebt aangemaakt op je naam, kan je nog niet meteen aan de slag. Eerst worden je een paar dingen gevraagd en uitgelegd: welke headstock heeft je gitaar (zes tuners op een rij of drie per kant?), hoe hou je een plectrum vast, etc. Je wordt dus echt beschouwd als een complete beginner en mag starten met “Satisfaction” van The Rolling Stones. Iedereen kent deze riff wel: si si, si do# re, re re do# do#... Maar om het nog makkelijker te maken werden de meeste noten weggelaten. Enkel de twee belangrijkste zijn gebleven: si...... re...... Dit moet voor zowat iedereen haalbaar zijn. Op het scherm verschijnt een gitaarhals met een verschillend kleurtje voor iedere snaar. Ook de frets zijn aangeduid en er loopt een soort van verlengde schaduw diagonaal over het scherm, vergezeld van een nummering (3de, 5de, 7de, 9de, 12de fret, etc.). Maar in feite zie je steeds enkel het gedeelte van de hals dat van toepassing is op de noten die je moet spelen. Ok, tot hier valt het mee. Dan start het liedje... De noten die je zal moeten spelen verschijnen in de verte op de fretlijntjes en worden voorgesteld als gekleurde blokjes. Op het moment dat het blokje zo dicht is genaderd dat hij de snaar aanraakt moet je de juiste noot spelen.

EERSTE STAPPEN
De song is nu gestart en je hoort de begeleidingsband spelen. Plots verschijnt dus die noot si (maar dat hoef je niet te weten) als een geel blokje (geel is de A-snaar) ter hoogte van de tweede fret. Terwijl dit blokje nadert, moet je die noot zien te vinden op je gitaarhals en hem spelen op het moment dat het blokje de snaar heeft bereikt op het scherm. Doe je dit goed, dan krijg je extra punten, speel je de verkeerde noot, dan zal Rocksmith met pijltjes aangeven waar je vinger naartoe moet om de juiste noot te spelen. Ondertussen komt de tweede noot op het scherm en moet je maar snel genoeg maken dat je klaar bent om deze te spelen. Op deze manier speel je enkele keren die bewuste si en re noten. Als Rocksmith merkt dat je dit stilaan goed begint te doen, worden er noten toegevoegd. Dit wordt dus iets moeilijker. Na verloop van tijd kun je de volledige riff spelen. Hoe nauwkeuriger je deze speelt, hoe meer punten je krijgt.

EVOLUTIE VAN HET SPEL
Ik blijf het een spel noemen omdat je echt het gevoel krijgt dat je aan het gamen bent, maar tegelijk zet je kleine stapjes naar het bespelen van een gitaar. Kun je een song naar behoren spelen, dan krijg je een tweede song voorgeschoteld. Heb je een nieuwe techniek nodig, dan kun je die leren in de “Challenges”. Deze technieken kun je ook verfijnen in de “Arcade-style games”. Hier moet je old-school computer games spelen met je gitaar als controller. Zo moet je bijvoorbeeld eendjes doodschieten door de noot van de fret te spelen waarop het eendje zit. Dit gaat sneller en sneller en dus moeilijker en moeilijker, maar ondertussen leer je goed waar elke fret zich bevindt. Wanneer Rocksmith denkt dat je er klaar voor bent, mag je een “Event” spelen. Wanneer je de nog de beginnersstatus hebt, is dat in een café of kleine jeugdclub. Naarmate je vordert in het spel mag je ook op grotere podia gaan spelen. Door te vorderen en betere scores te behalen, “unlock” je ook gitaren, versterkers en effecten in het hoofdmenu. Hiermee kun je de sound van je gitaar bepalen of beïnvloeden. Zo, tot hier een zeer beknopte uitleg van wat je zoal van Rocksmith mag verwachten.

Om te beginnen, vond ik de installatie behoorlijk makkelijk. Enkel het principe met de accounts had ik niet meteen door, maar dat zal vermoedelijk meer te maken hebben met mijn eerder beperkte gamer skills dan met Rocksmith. Voor je iets speelt, moet je telkens weer je gitaar stemmen. Een korte check van elke losse snaar is voldoende en mocht er ééntje vals staan, dan duidt Rocksmith aan dat je die hoger of lager moet stemmen. Op deze manier moet het zelfs voor een volkomen leek haalbaar zijn om met een goed gestemde gitaar aan de slag te gaan. Mijn enige opmerking is dat je vaak net téveel moet gaan stemmen, waardoor je er wat gefrustreerd door geraakt. Het spelen zelf was in het begin niet zo gemakkelijk, ook al kan ik al behoorlijk wat spelen. De moeilijkheid ligt er hem vooral in om goed te snappen wat je moet doen, wanneer, en om de oog-hand coördinatie goed te krijgen. Eens dit begint te lukken, zijn die eerste songs vrij makkelijk. Mijn partner probeerde ook even (zij speelt amper een beetje gitaar) en vond het best moeilijk, maar dat kwam opnieuw voornamelijk door die oog-hand coördinatie. Het fijne echter voor een matig gemotiveerde beginneling is dat het spelgevoel je doet verlangen naar betere scores, waardoor je onbewust toch vorderingen maakt. Ik heb de moeite gedaan om toch meerdere avonden te “gitaar-gamen” met Rocksmith, kwestie van die beginstadia voorbij te geraken. Na een paar avonden haalde ik een behoorlijk niveau als “intermediate”. Dit gaf me de kans om ook wat moeilijkere technieken en songs te ontdekken. De technieken worden over het algemeen vrij goed uitgelegd en getoond. En dankzij de challenges en arcade style games krijg je ze ook snel onder de knie. Tijdens de songs wordt het echter alsmaar moeilijker om alles te memoriseren en netjes te spelen omdat je steeds naar het televisiescherm moet kijken en dus nog moeilijk naar je gitaarhals kan kijken. Het voordeel is dat je leert van blind te spelen (zonder naar je snaren te kijken), maar het nadeel is dat het toch niet zo simpel is om van het scherm te lezen en tegelijk te spelen, zeker als het wat sneller gaat.

Beginners en middelmatige gitaristen zullen zeker op weg geholpen worden met Rocksmith. Het vormt een leuke en onderhoudende uitdaging en tegelijk maak je vorderingen op je instrument. Natuurlijk kan een goede leraar van vlees en bloed zich beter aanpassen aan jouw niveau, wensen en noden. Je bent immers beperkt tot de songs die in het spel zitten en dus meteen ook tot de stijlen die aangeboden worden op de Rocksmith DVD. Er bestaan wel songpacks die je tegen betaling kan downloaden van de Rocksmith website. Daar zitten enkele soul, metal, blues en artiestgerelateerde songpacks tussen en zelfs al een pack voor bassisten. Een gevorderde tot ver gevorderde gitarist zal echter weinig hebben aan deze Rocksmith. De songs zijn voor hem toch wat te eenvoudig en de stijlen te beperkt. Je zult er hooguit een (of meerdere) spannende avondjes fun mee beleven. Maar ieder product heeft zijn doelgroep, en hier is dit duidelijk de beginners en de middengroep.  

 BUDGET

Rocksmith is spikspliternieuw: het spel werd dit jaar uitgebracht op 28 september. Je kan het krijgen tegen €89,99 voor de PS3 of XBox 360 versie. Er zouden ook nog een PC en een MAC versie uitkomen voor €69,99. Computer games zijn vaak al niet echt goedkoop. Neem erbij dat er nog een stukje hardware (de kabel) bij geleverd wordt en dat je op iedere song auteursrechten moet betalen en je maakt je al vlug de bedenking dat deze prijs best aanvaardbaar is, op voorwaarde dat je al over een PS3 of Xbox 360 beschikt natuurlijk.

Rocksmith is een compleet nieuwe manier om gitaar te oefenen. Het game gevoel zet je ertoe aan om nog meer te gaan spelen. Je leert veel en snel en als je goed oplet leer je het ook goed. Je zult echter niet leren om een nummer op het gehoor na te spelen, hoe akkoorden zijn opgebouwd, etc. Om een lang verhaal kort te maken: er zijn nog zoveel dingen die je niet zult leren met Rocksmith. Daarom zijn die leraar, les DVD’s, les boeken, youtube enz nog zeker even belangrijk, en daar kan ik niet genoeg op hameren. Om echter met een positieve noot te eindigen toch dit: ik sta versteld van wat Ubisoft met Rocksmith bereikt heeft. Het spel zit prachtig in elkaar, de graphics zijn verbazend goed, het concept is bij het meest vooruitstrevende wat ik de laatste jaren nog heb gezien en je wordt enorm geprikkeld en uitgedaagd tot meer, en dit met om het even welke (echte) gitaar die voorzien is van een jack uitgang. De grootste moeilijkheid blijft die oog-hand coördinatie. Tegelijk kijken op het scherm, de informatie omzetten naar je gitaar en dit effectief en op tijd uitvoeren op die gitaar is een niet te onderschatten iets en vraagt zeker enkele dagen om “er in te komen”.