Het in Denemarken gelegen bedrijf, en onderdeel van de rackbouwers van ESR (East Sound Research), bouwt al sinds 1993 pedalen, waarvan vele gezien worden als klassiekers. Begin 2000 bracht Carl Martin nog een betaalbare pedaallijn op de markt die gekenmerkt werd door felle kleuren, maar intern gewoon de betrouwbare Carl Martin-circuits had. Zullen deze nieuwe pedalen ook klassiekers worden?

Bass Drive

Carl Martin probeert met dit oversturingspedaal de basmarkt te veroveren. Het is alsof het bedrijf alle kwaliteiten van een populair oversturingspedaal heeft willen combineren in dit toch forse pedaal, dat alleen met een netsnoer gevoed kan worden. Voorop prijkt een klein metalen venster waardoor een vacuümbuis te zien is. Gecombineerd met een driebandsequalizer moet dit toch ideaal zijn?

Het pedaal is wat forser dan zijn collega-oversturingspedalen, maar hierdoor zijn de vijf potmeters

gemakkelijk te bedienen. Het pedaal is in het bekende zwart-blauw, maar heeft in plaats van de gebruikelijke chickenhead-knoppen ronde metalen knoppen. Hierdoor is het aflezen van de standen iets minder gemakkelijk.

Achterop zit een aansluiting voor het netsnoer, en aan de zijkant prijkt een schakelaar om het pedaal zowel op 230 als op 110 volt (handig als je de VS wilt veroveren) te gebruiken. Je kunt gain (de mate van oversturing), volume, bas, midden en hoog instellen. De aansluitingen van bas naar versterker zitten op de achterkant.

Aangesloten valt op dat het pedaal een voorkeur heeft voor laag, en zelfs met de gain-knop op nul is je signaal aardig gekleurd. Hoog en hoogmid worden deels gefilterd, waardoor er voornamelijk laag en laagmid overblijft. De drie EQ-knoppen hebben een Baxandall-circuit, waarmee je de specifieke frequentie kan boosten en cutten. Dit geeft veel vrijheid om je eigen toon te maken en de mogelijkheid om het bassige karakter wat te compenseren. Pas met de gain-knop op ongeveer twaalf uur begint er wat oversturing te ontstaan, en zelfs met de gain-knop op maximaal is de oversturing nog netjes te noemen. Je kunt dus geen gierende distortion-bas krijgen. Wel neemt het volume

ook toe naarmate de gain toeneemt, waardoor je al snel erg luid staat.

Door de duidelijke voorkeur voor het laag blijft je bas ook bij hogere gain-standen in de mix staan, zonder te veel in de weg van medebandleden te zitten.

Intern is het pedaal gebouwd als een tank, maar er zijn minpunten. Helaas is er niet gekozen voor een ‘true bypass’-schakeling, waardoor het pedaal ook iets kleurt als het uit staat. Achter het buisje (12AX7) zit een led om te simuleren dat de buis brandt. De buis wordt gebruikt als een ‘grounded grid amplifier’ en functioneert hierdoor als een gain stage. De oversturing wordt echter gemaakt in het circuit vóór het buisje, en dit is niet anders dan bij de meeste oversturingspedalen. Het buisje

loopt tenslotte maar op 16 volt (ter vergelijking: in een buizenversterker is het ongeveer 250 volt), waardoor het nut van het netsnoer me niet duidelijk is.

Bass Chorus

Carl Martin bracht al de befaamde Chorus XII uit, die ook op bas goed te gebruiken is. De Bass Chorus belooft meer behoud van het originele signaal, minimale signaalkleuring en is zonder netsnoer te gebruiken. Hij zit in een vergelijkbare behuizing als zijn overdrivebroer. Het pedaal kan worden gevoed met een 9V-adapter; intern wordt dit omgezet naar +12V en -12V (net zoals bij de Chorus XII). De aansluitingen zitten op de achterzijde. De output heeft de mogelijkheid om met een stereokabel twee versterkers aan te sturen. Deze twee signalen staan uit fase, waardoor het chorusgeluid breder wordt. Verder heeft het pedaal de mogelijkheid om twee verschillende chorus- geluiden in te stellen en hiertussen te schakelen met een voetschakelaar. Hiervoor heeft dit pedaal twee maal twee knoppen: speed (snelheid van de chorus) en depth (mate van effect). Een led onder deze knoppen laat zien wat de snelheid is van de chorus. Het pedaal is niet true bypass, maar door een speciale schakeling is signaalverlies minimaal.

Aangesloten wordt duidelijk dat een goede voeding een must is. Mijn standaardvoeding (280 mA) protesteert als ik het pedaal aansluit (terwijl de gebruiksaanwijzing aangeeft dat hij maar 170 mA nodig heeft). Hierdoor is het chorus-geluid zwak en het signaal overstuurd. Pas bij ongeveer 400 mA (testvoeding) functioneert hij normaal. Ingeschakeld is het choruseffect gemakkelijk te maken, waarbij de schakelbare stand een mooie toevoeging is. Je kunt bijvoorbeeld een mooie, zwoele chorus maken en waar nodig schakelen naar een meer Leslie-achtige vibrato. Als je schakelt, neemt

de chorus even de tijd om te versnellen of te vertragen, waardoor het effect mooi vloeiend naar zijn andere stand gaat. Het geluid vervormt niet en je originele signaal met je benodigde laag blijft goed aanwezig. Wel is de chorus het meest prominent bij de hogere noten (een bekend probleem bij chorus-pedalen) en krijgt het signaal bij inschakeling een kleine volumeboost. Door deze boost komt het effect beter tot zijn recht, maar bij het uitschakelen merk je dat in je geluid.

Intern is het pedaal goed gebouwd. Een bekende ‘karaoke chip’, ingesteld op een heel korte delay, zorgt voor het chorus-effect, waardoor het effect een stuk minder kleurt dan pedalen die de verouderde BBD-techniek gebruiken. Dit pedaal is erg goed in wat hij doet, maar is wel wat beperkt. Het is geen wild pedaal en alles blijft braaf tussen de lijntjes. De maximale snelheidstand is maar magertjes vergeleken met andere chorus-pedalen, en de depth-knop is op de maximale stand nog niet erg intensief.

Conclusie

Beide pedalen zijn een waardevolle aanwinst. De Bass Drive heeft het voordeel dat je goed in de mix blijft zitten, de EQ erg breed in te stellen is en je een mooie oversturing kan maken. Wel ging de kleuring van dit pedaal me op den duur tegenstaan en is het buisje meer een gimmick.

De Bass Chorus heeft een prachtige studiokwaliteit, maar houdt op waar ik verder

zou willen gaan.