gepubliceerd in
Lexicon Alpha, Lambda & OmegaRecording & Producing 23-01-2008
Er zijn merken die met tijd legendes worden. Lange tijd kon een zichzelf respecterende studio de deuren niet openen als die niet over (minstens) één Lexicon Reverb beschikte. Dit Amerikaans merk werd synoniem van "kwaliteits reverb". Maar de tijd vliegt, en hoewel Lexicon nog steeds high end reverb toestellen biedt, werd hun gamma uitgebreid naar verschillende multi effecten binnen verschillende prijssegmenten. Bovendien ontwikkelt Lexicon ook interfaces voor audio workstations. Ik ontving niet minder dan drie modellen om voor jullie te testen.
Over naar het tussenliggend model: de Lambda. De look is wat anders maar de kleuren blijven in de zelfde tinten. De Lambda staat rechtop, wat origineler is. Qua afmetingen zou je kunnen stellen dat het twee Alpha's zijn die buik tegen buik zijn geplakt. Op het bedieningspaneel zien we dezelfde hoofdtelefoon en instrument aansluitingen als bij zijn klein broertje, maar hier komen wel twee extra potmeters tevoorschijn, wat het totaal op zes brengt. De gains voor de twee line- en microfoon ingangen zijn nu gescheiden. De verklikker LED's zijn identiek maar er is er één extra voor de 48V fantoomvoeding. Je beschikt over twee switches om de monitoring in mono of stereo te beluisteren. Langs achter zien we natuurlijk een groter aantal connectoren: twee micro ingangen op XLR, twee line ingangen op jack en twee inserts op jack TRS. De twee uitgangen zijn uitsluitend op jack. Er is een knopje waarmee je de fantoomvoeding aanschakelt en een MIDI in en uit. Ook hier is een USB kabel van drie meter meegeleverd.
Nu de grote broer: de Lexicon Omega. Qua look gelijkt hij op de Lambda die wat zou gegroeid zijn. Hier telt het bedieningspaneel acht potmeters: zes gains (twee micro's, vier lines), een volume regelaar voor de monitor mix en één voor het uitgangssignaal. De instrument aansluiting gebeurd ook hier via 1/4" jack, net zoals de hoofdtelefoon, in tegenstelling tot de andere twee modellen. De Omega werd ook voorzien van een kleine LED meter en een een S/PDIF "assign" knop. Ook de ingangen zijn hier assigneerbaar. Ook op de achterzijde krijgen we meer mogelijkheden. Twee microfoon ingangen zijn er, die dit keer vergezeld worden door een 20dB verzwakker, twee inserts op TRS jack, een schakelaar voor de fantoomvoeding, vier jack ingangen op "line" niveau, twee jack uitgangen, een MIDI in en uit, en tot slot een S/PDIF in en uit. De Omega wordt geleverd met een adapter. En ook hier is de lange USB kabel meegeleverd. Ik dring er op aan omdat ik al vaak toestellen moest testen waarvan de meegeleverde USB kabel zò kort was dat je het niet op je bureaublad kon leggen en tegelijk aansluiten op de computer. Eens en voor altijd: de gebruiker betaalt liever een euro of twee meer om over een bruikbare kabel te beschikken, dan dat hij terug naar de winkel moet om een langere te kopen.
Ik beëindig deze beschrijving met de melding dat alle drie modellen robuust en goed gebouwd zijn. De behuizing is van plastiek gemaakt, maar je krijgt niet de indruk dat ze "goedkoop" zijn, ook niet bij het kleinste model.
Voor de rest biedt de Omega het voordeel dat de twee preamps uit de "Silver" reeks van DBX komen. Alstublieft! En het is dus natuurlijk dit model dat het beste klinkt. Niet dat de andere slecht klinken, verre van. De convertors doen erg goed hun werk (we werken op 24 bit), en ik stel vast dat deze toestellen zeker niet zullen teleurstellen wat de klank betreft. De enige beperking is het aantal sporen die je gelijktijdig zult kunnen opnemen: vier voor de Omega, en twee voor de Lambda en Alpha. Het zijn dus duidelijk interfaces die voor homestudio's bestemd zijn, wat ook in het volgende hoofdstuk bevestigd wordt.
Je merkt het, we blijven hier in een erg toegankelijk prijssegment. Wie wil starten met home recording zal dus niet geruïneerd worden met dit kwaliteitsmateriaal. Da's toch goed nieuws hé?
←→VOORSTELLING
De drie modellen hebben uiteraard gemeenschappelijke eigenschappen, maar verschillen tevens van elkaar (waarom zouden ze anders drie modellen aan bieden?) zodat elke gebruiker de configuratie kan kiezen die het meest voldoet aan zijn noden. Bij de drie modellen gaat het om een digitale audio interface die aangesloten kan worden op een PC of Mac. Een DAW software wordt eveneens meegeleverd zodat je meteen aan de slag kunt (Cubase LE). Ook een Lexicon Phanteon plugin wordt meegeleverd. In de drie gevallen werd er gefocust op gebruiksgemak, en de hele familie bestaat uit drie broers: de kleine, de middelgrote en de grote. Heel die familie werkt op 24 bit met samplefrequenties van 44,1 of 48 kHz.
BESCHRIJVING
Laat ons beginnen met het kleinste broertje: de Alpha. Dit is tevens het instapmodel. De behuizing is donker blauw met een zilverkleurig frontpaneel. Sobere maar geslaagde look. Qua afmetingen komen we op een halve rackunit breedte en ook een halve rack lengte, daar de Alpha vierkant is. Hij weegt 490 gram. Vooraan zien we een instrument ingang op jack en een hoofdtelefoon uitgang op mini-jack. Dankzij vier potmeters regel je het ingangssignaal, de mix en het uitgangsvolume en een centraal geplaatste schakelaar maakt het mogelijk om je mix te beluisteren in mono of in stereo. De eerste twee zijn de gain knoppen, vergezeld van een rood ledje dat aangeeft wanneer het signaal "in't rood" gaat. Een blauw ledje geeft aan dat de Alpha en de computer een goede USB verbinding hebben via de meegeleverde USB kabel. Deze heeft trouwens een goede lengte: drie meter. Langs achter vinden we behalve de USB aansluiting ook nog twee lijn uitgangen op jack en een microfoon ingang op XLR. De jack line out werd ook ontdubbeld naar RCA (cinch). Er is geen enkele aan/uit knop voorzien.
Over naar het tussenliggend model: de Lambda. De look is wat anders maar de kleuren blijven in de zelfde tinten. De Lambda staat rechtop, wat origineler is. Qua afmetingen zou je kunnen stellen dat het twee Alpha's zijn die buik tegen buik zijn geplakt. Op het bedieningspaneel zien we dezelfde hoofdtelefoon en instrument aansluitingen als bij zijn klein broertje, maar hier komen wel twee extra potmeters tevoorschijn, wat het totaal op zes brengt. De gains voor de twee line- en microfoon ingangen zijn nu gescheiden. De verklikker LED's zijn identiek maar er is er één extra voor de 48V fantoomvoeding. Je beschikt over twee switches om de monitoring in mono of stereo te beluisteren. Langs achter zien we natuurlijk een groter aantal connectoren: twee micro ingangen op XLR, twee line ingangen op jack en twee inserts op jack TRS. De twee uitgangen zijn uitsluitend op jack. Er is een knopje waarmee je de fantoomvoeding aanschakelt en een MIDI in en uit. Ook hier is een USB kabel van drie meter meegeleverd.
Nu de grote broer: de Lexicon Omega. Qua look gelijkt hij op de Lambda die wat zou gegroeid zijn. Hier telt het bedieningspaneel acht potmeters: zes gains (twee micro's, vier lines), een volume regelaar voor de monitor mix en één voor het uitgangssignaal. De instrument aansluiting gebeurd ook hier via 1/4" jack, net zoals de hoofdtelefoon, in tegenstelling tot de andere twee modellen. De Omega werd ook voorzien van een kleine LED meter en een een S/PDIF "assign" knop. Ook de ingangen zijn hier assigneerbaar. Ook op de achterzijde krijgen we meer mogelijkheden. Twee microfoon ingangen zijn er, die dit keer vergezeld worden door een 20dB verzwakker, twee inserts op TRS jack, een schakelaar voor de fantoomvoeding, vier jack ingangen op "line" niveau, twee jack uitgangen, een MIDI in en uit, en tot slot een S/PDIF in en uit. De Omega wordt geleverd met een adapter. En ook hier is de lange USB kabel meegeleverd. Ik dring er op aan omdat ik al vaak toestellen moest testen waarvan de meegeleverde USB kabel zò kort was dat je het niet op je bureaublad kon leggen en tegelijk aansluiten op de computer. Eens en voor altijd: de gebruiker betaalt liever een euro of twee meer om over een bruikbare kabel te beschikken, dan dat hij terug naar de winkel moet om een langere te kopen.
Ik beëindig deze beschrijving met de melding dat alle drie modellen robuust en goed gebouwd zijn. De behuizing is van plastiek gemaakt, maar je krijgt niet de indruk dat ze "goedkoop" zijn, ook niet bij het kleinste model.
GEBRUIK
Wie interface zegt, zegt software install. Maar maak je hier geen zorgen over, dit gebeurt op de meest gebruiksvriendelijke manier. Op de USB aansluiting werd in de fabriek een klevertje aangebracht met de vraag aan de gebruiker om eerst de handleiding te lezen vooraleer de USB te gebruiken. En inderdaad, als je niet aandachtig bent zou je kunnen denken dat de installatie voorbij is terwijl dat nog niet het geval is, of zou je het toestel aansluiten voor dat je de software geïnstalleerd hebt, terwijl je dat pas tijdens de installatie mag doen. ‘t Is dus niet ingewikkeld, maar je moet de moeite doen om de handleiding te lezen. Dit geldt voor alle audio apparatuur, maar in het bijzonder voor deze die op een computer wordt aangesloten. Ook even melden dat de handleidingen tegelijk eenvoudig en goed bedacht zijn. In één woord: toegankelijk. Je zal ons daar niet over horen klagen. Eens de installatie gedaan is krijg je een blauw icoontje te zien dat de Griekse letter voorstelt van het model dat je gekocht hebt, en waarmee je toegang krijgt tot het configuratiescherm. Wil je met ASIO of met WDM werken? De grootste moeilijkheid voor beginner zal nog zijn om zich te familiariseren met Cubase LE. Voor de rest zijn deze interfaces intuïtief en goed bedacht. Het moet wel gezegd: wanneer je de geïnstalleerde Cubase versie opent krijg je onmiddellijk het configuratiescherm voorgeschoteld waarin je al je parameters kunt instellen, alsook de "Lexicon Phanteon" plugin. Ik ga hier niet in detail uitleggen wat een plugin is. Sommigen weten het al, voor de anderen: weet dat het mogelijk is om je favoriete audio software uit te breiden met programmaatjes die zelfstandig niets kunnen, maar die binnen een programma die ze herkent, de mogelijkheden van dit programma uitbreiden. Zo kan het gaan over effecten zoals "Reverb" bijvoorbeeld, zoals het geval is met deze "Lexicon Phanteon" die je zomaar eventjes 35 reverb programma's biedt, onderverdeeld in zes categorieën: hall, room, plate, chamber, enz. Al het nodige is dus aanwezig. Het zou dan ook frustrerend geweest zijn mocht "dé reverb specialist" ons op dit vlak in de kou laten staan hebben. Volledigheidshalve meld ik ook nog dat de verschillende parameters van de reverb naar believen kunnen worden aangepast.
KLANKKWALITEIT
Ik hoor Pietje Precies alweer klagen over het feit dat deze modellen slechts op 44,1 en 48 kHz werken. So what? Worden audio CD's niet opgenomen op 44,1 kHz? Dikwijls zal de uiteindelijke conversie naar 44,1 kHz (want dit is het formaat dat je nodig hebt om je CD te branden) de voordelen van hoge frequenties teniet doen. Ik las onlangs nog een artikel waarin de ingenieurs van Prism Sound (super high end merk waarvan één enkele stereo A/D convertor al meer dan 5000 euro kost, om even te situeren) het werken op hogere sample frequenties dan de uiteindelijke CD duidelijk in twijfel trekken, omdat je toch naar een lagere frequentie moet converteren. Daaruit blijkt dus dat sample frequenties van 96 en zelfs 192 kHz ook en vooral verkoopsargumenten zijn. Een zeer objectief voordeel is dat de latency zo tot een minimum wordt herleid. Maar bij deze Lexicon modellen werd dit probleem anders opgelost: je beschikt namelijk over een "monitor mix" knop waarmee je het direct volume (zonder vertraging, het is het signaal dat in de module binnenkomt) naar smaak met het signaal komende van de computer (de reeds opgenomen sporen) kunt mixen. Ik heb de test gedaan met een groot aantal reeds opgenomen sporen en heb geen enkel probleem ondervonden om op te nemen en tegelijk af te luisteren.
Voor de rest biedt de Omega het voordeel dat de twee preamps uit de "Silver" reeks van DBX komen. Alstublieft! En het is dus natuurlijk dit model dat het beste klinkt. Niet dat de andere slecht klinken, verre van. De convertors doen erg goed hun werk (we werken op 24 bit), en ik stel vast dat deze toestellen zeker niet zullen teleurstellen wat de klank betreft. De enige beperking is het aantal sporen die je gelijktijdig zult kunnen opnemen: vier voor de Omega, en twee voor de Lambda en Alpha. Het zijn dus duidelijk interfaces die voor homestudio's bestemd zijn, wat ook in het volgende hoofdstuk bevestigd wordt.
BUDGET
We grijpen even naar de rekenmachientjes... Het Alpha model, "de kleine" zeg maar, is de jouwe voor 199,00 euro. Het tussenmodel, de Lambda, wordt verkocht voor 299,00 euro. De grootste, de Omega, kost 399,00 euro (telkens bruto advies ex. BTW).
Je merkt het, we blijven hier in een erg toegankelijk prijssegment. Wie wil starten met home recording zal dus niet geruïneerd worden met dit kwaliteitsmateriaal. Da's toch goed nieuws hé?
CONCLUSIE
Lexicon biedt het nodige om van start te gaan (of verder te gaan) met home recording voor een schappelijke prijs, met kwalitatief degelijk materiaal. Het betreft een vooraanstaand merk, de dienst na verkoop is verzekerd (de Belgische importeur is een referentie op dit vlak), dus weet de klant wat hij mag verwachten, en hij zal niet teleurgesteld worden. Samengevat kunnen we zeggen dat je voor het geïnvesteerde geld een interface krijgt waar goed over nagedacht werd, met een geslaagde look, die een kwalitatieve klank weergeeft, en met de Phanteon Reverb plugin die we zeker niet mogen vergeten. Wat wil je nog meer?
sitemap
