gepubliceerd in
Chandler Limited TG2
Recording & Producing 01-02-2004
Eén van de belangrijkste etappes van de opname-cyclus betreft het ogenblik dat het microfoon-signaal voorversterkt zal worden. Precies op dat moment nl. is het signaal, electrisch gesproken, het zwakst en het lijdt dan ook geen twijfel dat de voorversterker, die dit microfoonsignaal naar lijnsignaal brengt, een delicate rol vervult. Daarom overigens kopen vele (van de betere) studio's externe voorversterkers, van een betere kwaliteit dan deze in hun mengtafel. Vandaag testen we de Chandler TG2.Het is goed om weten dat de TG2 een heruitgave betreft van een hoge kwaliteits voorversterker uit eind jaren zestig, begin zeventig. Zo werd hij o.a. door de Beatles gebruikt voor "Abbey Road" en door Pink Floyd voor "Dark sode of the moon". Meteen zal het je duidelijk zijn dat we hier met een "Grand Cru Classé" te maken hebben. OK, topklasse destijds, maar vandaag verouderd, zeker!? Wel, de test zal uitmaken of dit legendarische stuk speelgoed voor de hedendaagse klanktechnicus nog voldoende in z'n mars heeft.
We beginnen met een "DI" jack-ingang. Je kan deze machine dus ook als super DI-box aanwenden. Op het mij toevertouwde exemplaar stond de linker connector niet perfect horizontaal, wat de "in-een-labo-handgemaakt" waarde nog verhoogde. Vlak na de DI-ingang, gaat de gain van 5 tot 75dB in gekartelde stappen van 5dB. Merk op dat veel fabrikanten geen 75dB halen, en dat dit je toelaat om ook instrumenten met zeer zwakke sonoriteit te registreren. De gain-knop heeft (net als alle andere) een absolute vintage look: bakeliet, of een perfecte imitatie. Rechts van de gain bepaal je met een gelijkaardige knop het uitgangsvolume. Eigenlijk zijn de 5dB-stappen van de gain soms wat groot voor wat we willen doen. Daarom zul je met deze output-regelaar werken, zoals met een fader die na de gain komt, om traploos tussenniveau's in te regelen. De vier kleine witte "vintage" toetsen die nu volgen completeren de look, zoals ik hem hierboven reeds beschreef. De opschriften van de eerste drie zijn duidelijk: "48 volts", "PH" (fase-omkering) en "DI" (voor wanneer je deze ingangen gebruikt). De vierde toets staat er alleen maar mooi te wezen. Degewenst kun je in optie (betaald uiteraard) met deze toets de ingangs-impedantie wijzigen, van 1200 naar 300 ohms. Ik betreur de afwezigheid van een hoog-doorlaat filter, alsook van de totale afwezigheid van signaal-indicatie, ja zelfs van een minimale saturatie-verklikker.
Achteraan vinden we het minimum terug: twee XLR ingangen en uitgangen, plus een ingang voor de externe voeding. Deze laatste komt in de vorm van een klein doosje dat je aan de voorversterker koppelt m.b.v. veelkleurige draden die er fijn en fragiel uitzien. Eén ervan was overigens bijna ontbloot. De voeding zelf is boven alle kritiek verheven en is enkel met een aan/uit schakelaar uitgerust, die in het gezelschap verkeert van een gemakkelijk te verwijderen zekering. De verbinding met het net gebeurt met een eenvoudige IEC stekker (oef, eindelijk iets moderners!). Dankzij z'n externe voeding ontwikkelt de TG2 slechts weinig warmte, zelfs na uren van intensief gebruik. Interessant voor wanneer je'm lange tijd in een rack laat.
←→PRESENTATIE
Het is goed om weten dat de TG2 een heruitgave betreft van een hoge kwaliteits voorversterker uit eind jaren zestig, begin zeventig. Zo werd hij o.a. door de Beatles gebruikt voor "Abbey Road" en door Pink Floyd voor "Dark sode of the moon". Meteen zal het je duidelijk zijn dat we hier met een "Grand Cru Classé" te maken hebben. OK, topklasse destijds, maar vandaag verouderd, zeker!? Wel, de test zal uitmaken of dit legendarische stuk speelgoed voor de hedendaagse klanktechnicus nog voldoende in z'n mars heeft.BESCHRIJVING
Het betreft een transistoren voorversterker, met aparte voeding. De look vind je fabuleus of afgrijselijk, maar niets daartussen. Ik kreeg de indruk te maken te hebben met een "machine voor ingewijden", die door een genie persoonlijk in z'n eigen lab ineen gestoken werd. Weinig aandacht voor de esthetiek: een grijskleurige doos die wat "militaristisch" aandoet, met een minimum aan bedieningsorganen, die soms de indruk laten dat ze geïmproviseerd werden neergepland. Geen VU-meter, noch verklikkerlampjes, zelfs geen aan/uit schakelaar. Eén rack-unit hoog, met links het TG2 opschrift in gele letters, en "Chandler Limited" op dezelfde manier rechts. Er zijn twee identieke kanalen, dus hoef ik er slechts één van te beschrijven – je zal het in gedachten zelf wel kunnen verdubbelen, nietwaar.
We beginnen met een "DI" jack-ingang. Je kan deze machine dus ook als super DI-box aanwenden. Op het mij toevertouwde exemplaar stond de linker connector niet perfect horizontaal, wat de "in-een-labo-handgemaakt" waarde nog verhoogde. Vlak na de DI-ingang, gaat de gain van 5 tot 75dB in gekartelde stappen van 5dB. Merk op dat veel fabrikanten geen 75dB halen, en dat dit je toelaat om ook instrumenten met zeer zwakke sonoriteit te registreren. De gain-knop heeft (net als alle andere) een absolute vintage look: bakeliet, of een perfecte imitatie. Rechts van de gain bepaal je met een gelijkaardige knop het uitgangsvolume. Eigenlijk zijn de 5dB-stappen van de gain soms wat groot voor wat we willen doen. Daarom zul je met deze output-regelaar werken, zoals met een fader die na de gain komt, om traploos tussenniveau's in te regelen. De vier kleine witte "vintage" toetsen die nu volgen completeren de look, zoals ik hem hierboven reeds beschreef. De opschriften van de eerste drie zijn duidelijk: "48 volts", "PH" (fase-omkering) en "DI" (voor wanneer je deze ingangen gebruikt). De vierde toets staat er alleen maar mooi te wezen. Degewenst kun je in optie (betaald uiteraard) met deze toets de ingangs-impedantie wijzigen, van 1200 naar 300 ohms. Ik betreur de afwezigheid van een hoog-doorlaat filter, alsook van de totale afwezigheid van signaal-indicatie, ja zelfs van een minimale saturatie-verklikker.
Achteraan vinden we het minimum terug: twee XLR ingangen en uitgangen, plus een ingang voor de externe voeding. Deze laatste komt in de vorm van een klein doosje dat je aan de voorversterker koppelt m.b.v. veelkleurige draden die er fijn en fragiel uitzien. Eén ervan was overigens bijna ontbloot. De voeding zelf is boven alle kritiek verheven en is enkel met een aan/uit schakelaar uitgerust, die in het gezelschap verkeert van een gemakkelijk te verwijderen zekering. De verbinding met het net gebeurt met een eenvoudige IEC stekker (oef, eindelijk iets moderners!). Dankzij z'n externe voeding ontwikkelt de TG2 slechts weinig warmte, zelfs na uren van intensief gebruik. Interessant voor wanneer je'm lange tijd in een rack laat.GEBRUIK
Het gebruik van een voorsterker als deze Chandler TG2 behoeft nauwelijks uitleg. Je plugt de microfoon(s) in, verbindt de uitgangen rechtstreeks met de recorder, inschakelen, indien nodig de fantoom voedingen aanzetten, en klaar is kees. Ik ontving geen handleiding, maar in dit geval hebben we die ook niet echt nodig.
KLANKKWALITEIT
Dit hoofdstuk draagt uiteraard al onze aandacht weg. Want dat dit apparaat een roemrijk verleden torst, of een "meer-vintage-dan-mij-besterf-je" look heeft, en er tegelijkertijd robuust en gebricoleerd uitziet, zal me eigenlijk worst wezen. Het gaat hem om de klank, de rest is een kwestie van smaak. Ik heb in de TG2 dus twee kwaliteits microfoons geplugd, en ben begonnen met de opname van een vokaal ensemble. Vanaf het eerste ogenlijk viel me de warmte van de klank op, als een markante kwaliteit. En... de afwezigheid van ruis. Beluisterd met hoofdtelefoon voel je dat deze preamp de sonore ruimte zeer goed weergeeft, zonder ook maar in het minst de indruk van een dunne of gecompresseerde klank te wekken. Pure schoonheid. Ik heb ook een test met drums gedaan, in overhead, en met een bas via de DI-ingang, en telkens was de klank uitstekend. Excellent zelfs. Geen sprake van enige imprecisie of van een gedemodeerd karakter, integendeel. De klank is tegelijkertijd zuiver, precies en warm. Je zou zweren te maken te hebben met een lampen-apparaat, maar hier is er niets dat op een lamp gelijkt, van ver noch van nabij. Jammer genoeg heb ik het apparaat maar vrij kort in m'n bezit gehad, want ik had het met alle plezier nog op tal van andere instrumenten willen proberen. Wel kan ik je verzekeren dat de kleinste nuances met grote precisie worden weergegeven, en dat de klank steeds zeer present is, maar zonder agressiviteit. Ik ben ervan overtuigd dat deze preamp voor klassieke muziek perfect ingezet kan worden. We hebben hier dus zonder twijfel te maken met een product van de allerhoogste klasse. Je kan deze Chandler TG2 dan ook alleen maar vergelijken met de meest prestigieuse merken. De fabrikant kwam zelfs met het idee aanzetten om een reeds gemaakte opname door de preamp te sturen (met de gain op het minimum uiteraard) om ze een warm karakter mee te geven. De gain opvoeren zou vervorming veroorzaken, maar weldoordacht aangewend, kan dit inderdaad een interessante kleuring opleveren om een spoor of zelfs je gehele mix wat "op te warmen".
BUDGET
Kwaliteit laat zich betalen, of wat had je gedacht. De TG2 kost 1850 Euro (bruto advies, ex BTW) en dit is een absoluut verantwoorde prijs. Je moet een dergelijke aankoop zien als een investering op lange termijn, die je gedurende jàààren plezier zal verschaffen en waarvan je niet snel genoeg zult krijgen. Met de kwaliteit die hier geboden wordt, krijg je waar voor je geld, reken maar.
BESLUIT
Een look die niemand onverschillig laat, een verbazingwekkende klankkwaliteit en een roemrijk verleden. Bovendien met een "eigenaardig" kantje om je ego te strelen. Hier moet je wel van houden!
PRO & CONTRA
| PRO | CONTRA |
|
|
QUOTERING [ Klik hier voor de verklaring van de quoteringscijfers ]
will follow soon...
sitemap
