electric guitars

De ‘SC’ benaming staat voor ‘single cut’, een Engelstalige benaming waarmee je in één adem de groep ‘Les Paul- achtigen’ benoemt. Het mag dan ook duidelijk zijn dat zowel de SC-1 als de SC-3 sterk geïnspireerd zijn op de Gibson Les Paul. Hierbij werd er wel gezorgd voor bepaalde accentjes die de eigenheid van het merk Peavey in de verf zetten (andere headstock, scherpere cutaway, enz). De SC-1 is het goedkoopste model uit de reeks. Deze heeft een geschroefde hals uit maple met een basswood body. De SC-2 (niet opgenomen in deze test) heeft zowat dezelfde eigenschappen maar dan met een gelijmde hals-body verbinding. De SC-3 is de versie ‘met alles erop’: ajuintjes, augurken, mayonaise, euhh... ik bedoel drie humbuckers, waarvan je de middelste kunt in- of uitschakelen met een push- pull knop onder de toon regeling, een mahonie hals verlijmd in een mahonie body en de uitstraling van een instrument dat wel tien keer zoveel zou kunnen kosten.

Over de gebruikte houtsoorten ben je bijna helemaal ingelicht. Rest nog de rosewood toets en de maple top op de SC-3. Deze heeft ook vergulde hardware tegenover verchroomde hardware op de SC-1. De radius van de toets is vrij groot met z’n 14”. Dit voelde op het eerste moment wat onwennig aan, maar je raakt het snel gewoon en het voelt comfortabel aan. Voor het overige zijn er geen grote verrassingen. De hardware is traditioneel en conform aan het origineel. Bij de SC-3 zijn er crème bindingen rond body en hals. Deze zijn prima aangebracht en zorgen voor die chique look. Enig minpuntje is de plastic topkam. Deze is niet echt netjes aangebracht, althans niet op het testmodel. Bij de SC-1 is die topkam veel beter geplaatst en kun je moeilijk nog spreken van een afwerkingsfoutje. De vormgeving van de Single Cut modellen wijkt lichtjes af van die van de originele LP’s. Er is een sobere headstock, een diepere en scherpere cutaway en langs de achterzijde is er een ergonomische uitsparing waar mijn buikje net in past. In’t Engels hebben ze daar trouwens een mooi woordje voor: “belly cut”.

Recht uit de doos valt de bespeelbaarheid van beide gitaren heel goed mee. Enkele kleine aanpassingen aan de actie kunnen noodzakelijk zijn, maar dat is zo bij iedere gitaar, en is trouwens ook iets erg presoonlijks. De SC-3 heeft grotere frets dan de SC-1, wat ook de bespeelbaarheid wat verhoogt. Enkel die middelste pickup op de SC-3 speelde mij wat parten.

Dit is wat mij betreft de grootste verrassing van deze Peavey Single Cut modellen. Ze hebben allemaal erg goede pickups aan boord. Voor de SC-2 en SC-3 zijn het zelfs alnico II pickups. Ik hoorde nog maar zelden gitaren van die prijsklasse met een dergelijke sound. Dit valt vooral op bij de SC-3. Waarschijnlijk zit hier de mahonie body ook voor een groot stuk tussen. Bovendien kun je de middelste pickup toevoegen of uitschakelen naar keuze. Met de tone knop ingedrukt is de middelste pickup uitgeschakeld. Zo heb je dus de drie traditionele Les Paul klanken. Trek je de tone knop uit, dan schakel je de middelste pickup er bij. Zo krijg je de drie LP-klanken met telkens de middelste pickup erbij, wat resulteert in een totaal van zes verschillende klanken op de SC-3. Klankgewijs kun je zeggen dat wanneer de middelste pickup erbij is, de klank iets zoeter of zachter wordt.

De pickups waren de grootste verrassing, of toch niet?? Misschien is de prijs dat wel, want met de SC-1 aan 241 euro, de SC-2 263 euro en de SC-3 aan 329 euro (bruto adviesprijzen, inclusief btw) kun je moeilijk zeggen dat deze gitaren duur zijn. Vooral in het geval van de SC-3 krijg je veel gitaar voor weinig geld.

Door het geringe prijsverschil tussen de drie modellen ben ik geneigd om te zeggen dat je beter meteen voor de SC-3 gaat. Je krijgt hier namelijk meteen een echte mahonie gitaar met verlijmde hals en luxe afwerking voor slechts 90 euro meer dan de SC-1. Wat mij betreft zie ik nog wel plaats in de reeks om een SC-4 toe te voegen, waarbij ik dan de specs zou nemen van de SC-3, maar dan zonder de middelste pickup. www.peavey.com