aanmelden
Roland LX-7
digital piano
Keyboard Instruments 09-12-2015
Deze test begint al goed… Ik ben helemaal verkocht! Ik heb al tientallen piano’s, zowel akoestisch als digitaal, onder de vingers gehad, maar ik heb me nog nooit zo snel laten verleiden als door deze Roland LX-7. Ik zou gewoon kunnen zeggen “ga hem proberen”, maar ik ga toch nog iets schrijven hoor...
door: Luc Henrion

Bouw
De Roland LX-7 is net als zijn tweelingbroer, de LX-17, wat we algemeen een digitale huiskamerpiano noemen, een meubel dus. Hij is bijgevolg niet licht en niet discreet: zo’n 75 kilogram en de afmetingen van een gemiddelde piano, ongeveer een meter hoog. Je zal hem dus niet zo meteen op een podium zien staan, maar dat is ook niet de bedoeling. En voor een interne versterking die naam waardig betaal je natuurlijk ook een prijs. Roland heeft hier duidelijk niet op beknibbeld: we tellen maar liefst zes speakers! Twee woofers van 25 inch, twee speakers van 5 inch en twee van 12 x 8 inch. Een bi-amp van 2 x 30 watt + 2 x 7 watt. Je komt hiermee makkelijk aan een volume van 112 dB. Laten we ons even toespitsen op de minimale verschillen tussen de LX-7 en de LX-17. Deze laatste heeft nog twee speakers extra, namelijk een setje tweeters. Verder is het mogelijk om het deksel virtueel te openen en te genieten van de techniek van Roland die luistert naar de naam “Acoustic Projection”.

Omdat hier echt de kaart wordt getrokken van een “echte” salonpiano is het bedieningspaneel zeer discreet weggestopt. Het scherm is erg klein (132 x 32 pts), maar goed leesbaar en geeft alles mooi weer. Wederom om het discreet te houden zijn alle knoppen zwart. Ze zijn enkel vergezeld van een kleine led om aan te geven dat ze geactiveerd zijn. Er zitten trouwens niet veel knoppen op: zestien aan elke kant van het scherm. Links vinden we twee pijltjes (voor de navigatie) en de knoppen + en - om de parameters aan te passen of om van de ene klank naar de andere te gaan. Verder drie knoppen van de metronoom: aan/uit, versnellen en vertragen. Een knop “song”, gevolgd door vijf knoppen voor opnemen en afspelen. Om te eindigen: drie knoppen voor spelen met of zonder begeleiding of aparte linker- en rechterhand. Om onze toer op het bovenpaneel af te ronden, vermelden we een blauwe led in de vorm van het Bluetooth-logo. Verderop lichten we de mogelijkheden hiervan toe.

Op een paneel onder het klavier zitten twee aansluitingen voor USB (type A en B), een stereo mini-jack line in, twee ¼ jacks voor line out, een stereo mini-jack en een ¼ jack voor de hoofdtelefoon.

De LX-7 heeft drie pedalen. Net zoals bij de echte concertpiano’s komt er een “sostenuto” bij de twee andere pedalen. Onder de pedalen zit een regelbare voet. Deze is voorzien om contact te maken met de grond. Zo voorkom je dat het pedaal te diep wordt ingedrukt.

De rondleiding op het paneel aan de achterzijde kunnen we kort houden: er is een aansluiting voor de adapter (helaas geen ingebouwde voeding). En… dat is het. Logisch eigenlijk voor een instrument dat je tegen de muur plaatst.

Het klavier is dat van het model PHA-50, dus met kunststof toetsen die belegd zijn met een houten laagje en imitatie-ivoor. 

Mogelijkheden
Ik weet niet of de mogelijkheden een doorslaggevende factor moeten zijn om voor de LX-7 te kiezen. Op dit vlak is de concurrentie moordend. De piano’s die functies hebben als split, dual, transpose, metronoom, sequencer, audio-opname, … zijn niet meer te tellen. Alles is aanwezig! Ook hier heeft Roland geen enkele steek laten vallen. Maar, naar mijn oordeel mag dit niet de reden zijn waarom je voor de LX-7 kiest in plaats van gelijk welke andere piano. Ja, er zijn zelfs enkel kleine extra’s, zoals bijvoorbeeld Bluetooth. Hiermee kan je je muziek sturen naar gelijk welk apparaat dat Bluetooth ondersteunt (pc, telefoon, tablet, speakers, …). Maar er is nog meer: je kan op de computer of tablet de “Piano Designer” gebruiken om de pianosounds aan te passen. En dit uiteraard iets comfortabeler dan op het schermpje van de LX-7. Nog een interessante mogelijkheid: je kan een pedaal gebruiken om de pagina’s op je iPad om te draaien. Leuk! Bluetooth is al lang niet meer enkel een gadget.

Maar goed, laten we terug tot de kern van de zaak komen: de LX-7 is de eerste huiskamerpiano van Roland met modeling technologie, oftwel “SuperNATURAL Piano Modeling” zoals Roland het zelf noemt. Polyfonie? Ongelimiteerd! Niet slecht voor een debuut, nietwaar? Deze technologie is alleen van toepassing op de pianoklanken. De rest is gebaseerd op die goeie oude samplingtechnieken. Er zijn nog 307 andere klanken (waaronder het hele arsenaal van de GM2) met niet minder dan 384 stemmige polyfonie. Via MIDI kan de LX-7 volledige MIDI-sequenties opnemen en afspelen. Dit op 16 sporen, goed voor een totaal van ongeveer 70.000 noten. Er is ook een stereo-recorder aan boord van 16 bit 44.1 KHz (standaard voor CD) met USB!

 

Respons en klank
Zoals ik al in het begin zei: ik ben verleid door deze piano. Het klavier is perfect, net als de versterking en de basissound van de piano, de “concert piano” is fantastisch! En als we het over de verschillende klanknuances hebben in een zo complex instrument als een piano wint wat mij betreft de modeling met voorsprong van sampling. Ik kan je verzekeren, ik heb alle stijlen geprobeerd. Van Bach tot Debussy, via Mozart Haydn tot Schubert. En ook wat rock, Beatles en anderen. Wat ik ook probeerde, alles klonk goed. Geen klachten! Ik voelde me even goed op mijn gemak als achter mijn “echte” piano. Alle nuances van spelen zijn mogelijk. En de versterking stond ver open. Wil je toch een nadeel horen? Ik had soms de neiging om mijn ogen te moeten sluiten omdat ik een echte grand piano hoorde terwijl ik achter een wandmodel zal. Dat was verwarrend… Voor de goede orde, de LX-7 heeft uiteraard ook klanken van een wandmodel in huis, zelfs van een pianoforte. En ook die zijn weer meer dan geslaagd. De laatste jaren heb ik verschillende pianisten mogen opnemen op heel veel verschillende piano’s (en er waren er mooie bij) en op pianofortes (daar waren er héél mooie bij), toch springt de LX-7 er echt uit. Ik moet me erbij neerleggen, ik ben helemaal verkocht…

Maar, maak jullie geen zorgen, ik heb toch nog enkele kleine minpuntjes ontdekt (oef, mijn eer is gered!). Dit echter niet in de pianosectie, maar in de andere instrumenten, de gesamplede instrumenten dus. We voelen dat Roland “het hele pakket” in de piano heeft willen stoppen en de fabrikant heeft daarbij de geluiden van de GM2 gerecycleerd. Ik ben er even door gegaan en vond een paar typische sounds, en ook enkele minder voor de hand liggende, die niet slecht gesampled zijn. Maar laat ons eerlijk zijn, koop je een LX-7 om te doen alsof je gitaar of harmonica speelt? Wat wel onze aandacht verdient is de “Piano Designer”. Je kan je pianosound modelleren zoals bij een echte piano: het deksel openen, virtueel natuurlijk, in vijf standen. Of het geluid van de hamers veranderen, de resonantie van de snaren, het geluid van de dempers, enzovoort, enzovoort. Bij een akkoord kan je zelfs het volume van elke noot apart afstellen. Prachtig!

Prijs
Akkoord, de LX-7 is niet goedkoop, ongeveer 3.500 euro. We zitten in het hogere segment. Misschien is binnen tien jaar de modeling gemeengoed geworden. In afwachting is er een behoorlijke computerrekenkracht van high end componenten nodig om dit resultaat te bereiken. Ook alle hardware is van de beste kwaliteit, van het meubel tot het klavier. En dat heeft uiteraard zijn prijs. 

Besluit
Roland kondigt de LX-7 aan als een digitale piano van de nieuwe generatie. Wat mij betreft is hij op alle vlakken geslaagd.

PRO

  • een prachtig instrument
  • een huiskamerpiano buiten categorie
  • zeer goede versterking en klavier

CONTRA

  • prijs, maar volledig gerechtvaardigd
  • sommige sounds zijn een beetje banaal